Για κάποιον λόγο σε ορισμένους ανθρώπους η λέξη «λέιζερ» έχει μια υπνωτική επίδραση.
Ρωτάνε τακτικά:
«Εσείς κάνετε επέμβαση στο διάφραγμα με λέιζερ»;
Δηλαδή τους ανθρώπους δεν τους ενδιαφέρει ποια είναι η επέμβαση, το ποσοστό επιτυχίας κτλ. Τους ενδιαφέρει το λέιζερ.
Στην ΩΡΛ το χειρουργικό λέιζερ χρησιμοποιείται αρκετά συχνά, κυρίως για την τομή ή την αφαίρεση των μαλακών ιστών. Αν καυτηριάσεις με λέιζερ τον χόνδρο του ρινικού διαφράγματος, τότε αυτός θα λυγίσει και ορισμένες φορές ακόμα και στην κατεύθυνση που θέλει ο χειρουργός. Έτσι εμφανίστηκε η ιδέα της χρήσης του λέιζερ για την διόρθωση της σκολίωσης του διαφράγματος. Στα τέλη της δεκαετίας του `90 – αρχές του 2000, ήταν πολύ δημοφιλής η «θεραπεία του ρινικού διαφράγματος με λέιζερ». Χωρίς τομή, ο χόνδρος θερμαίνεται με λέιζερ στους 60 βαθμούς. Παράλληλα αλλάζουν οι φυσικές ιδιότητες του χόνδρου και μπορεί να τοποθετηθεί σε νέα θέση.
Υπήρξαν δημοσιεύσεις σχετικά με το θέμα αυτό και οι περισσότεροι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η έκβαση αυτής της διαδικασίας δεν μπορεί να υπολογιστεί εκ των προτέρων και προορίζεται μόνο για τους ανθρώπους που έχουν απομονωμένη σκολίωση του χόνδρου χωρίς να είναι επηρεασμένο το οστέινο τμήμα του διαφράγματος (1% των περιπτώσεων).
Ωστόσο η αγάπη των ανθρώπων για τη λέξη «λέιζερ» είναι τόσο μεγάλη που μερικές κλινικές και γιατροί δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον πειρασμό και ανακοίνωσαν τη «Θεραπεία της σκολίωσης ρινικού διαφράγματος με Laser — Διαφραγματοπλαστική με Λέιζερ».
Απ' όσα γνωρίζω, δεν υπάρχει ούτε ένα σοβαρό ωτορινολαρυγγικό κέντρο που να χρησιμοποιεί αυτήν την τεχνική. Επίσης, σκεφτείτε ότι παρά την τόση συζήτηση που προκαλεί αυτή η τεχνική, δεν θα βρείτε κανένα επιστημονικό άρθρο και βίντεο στο ιντερνέτ σχετικά με αυτήν.
Ουσιαστικά γίνεται το εξής: ο χόνδρος που καυτηριάζεται με λέιζερ μαλακώνει και παραμορφώνεται. Αυτό γίνεται χωρίς την αποκόλληση του βλεννογόνου, οπότε μια τέτοια επέμβαση μπορεί να γίνει εκτός ιατρείου υπό τοπική αναισθησία.
Μειονεκτήματα: εγκαύματα στο βλεννογόνο, η αποκατάσταση του οποίου παίρνει πολύ καιρό με ογκώδεις κρούστες και απρόβλεπτα αποτελέσματα (μεγάλη πιθανότητα διάτρησης!!!). Ο βλεννογόνος του διαφράγματος θερμαίνεται μαζί με τον χόνδρο στους 60 βαθμούς και ως συνέπεια δημιουργούνται σοβαρά εγκαύματα τα οποία μπορεί να χρειαστούν έως και 4 εβδομάδες για να γιατρευτούν.
Διάτρηση του ρινικού διαφράγµατος Συμφύση του ρινικού διαφράγµατος
Η παραμόρφωση του οστού δεν μπορεί να διορθωθεί με αυτόν τον τρόπο. Γι' αυτό στην πλειοψηφία των ασθενών, στους οποίους μαζί με τον χόνδρο είναι στραβωμένο και το κόκαλο, εκτελούν την επέμβαση με τον συνηθισμένο τρόπο, δηλαδή με τομή και αποκόλληση του βλεννογόνου και κατά την επέμβαση καυτηριάζουν με λέιζερ ορισμένες περιοχές του χόνδρου. Δεν υπάρχει ουσιαστική ανάγκη γι' αυτό, ωστόσο πρέπει να πουν στον ασθενή ότι η επέμβαση στο διάφραγμα έγινε με λέιζερ.
Γι' αυτό η απάντηση είναι σαφής: Με την χρήση του Laser μπορούμε να διορθώσουμε τα μικρά προβλήματα που αφορούν το πρόσθιο χόνδρινο τμήμα του ρινικού διαφράγματος. Ωστόσο η χρήση του λέιζερ στο οστέινο τμήμα του ρινικού διαφράγματος είναι πολύ περιορισμένη.
Οι περισσότερες περιπτώσεις του στραβού ρινικού διαφράγματος αφορούν τις οστέινες οπίσθιες και κάτω περιοχές (υποδιάφραγμα) και δεν μπορούν να επιδιορθωθούν με την μέθοδο που αναφέραμε.
Γι' αυτό τα τελευταία χρόνια η πιο εξελεγμένη, η πιο χρήσιμη και η "πιο σωστή" μέθοδος είναι η διόρθωση του στραβού διαφράγματος με χρήση ενδοσκοπίων – ενδοσκοπική διόρθωση ρινικού διαφράγματος (ενδοσκοπική διαφραγματοπλαστική).
