Σύνδρομο άδειας μύτης

Το σύνδρομο της άδειας μύτης αποτελεί μια πάθηση του ρινικού βλεννογόνου που οδηγεί σε παθολογικά ευρείες θαλάμες, ξηρότητα, κρούστες, ατροφία, δυσοσμία και σε μια παράδοξη υποκείμενη αίσθηση ρινικής απόφραξης.

Αίτια

Η αιτιολογία του συνδρόμου της άδειας μύτης δεν είναι ακόμα σαφής όμως γνωρίζουμε πολλούς παράγοντες που μπορούν να συμβάλλουν στο σχηματισμό αυτού του συνδρόμου. Σε πολλούς ασθενείς παλιότερα εφαρμοζόταν κογχοτομή των κάτω ρινικών κογχών με αποτέλεσμα η αιτιολογία πολύ συχνά να είναι ιατρογενής.

Ένας απο τους παράγοντες αυτούς είναι η δυσλειτουργία των κάτω ρινικών κογχών. Οι κάτω ρινικές κόγχες έχουν σημαντικές λειτουργίες που περιλαμβάνουν την θέρμανση του αέρα παρέχοντας ένα εξωτερικό στρώμα βλέννης που παγιδεύει τα βακτήρια, τη σκόνη, την γύρη καθώς και τις τοξίνες. Επίσης, ενισχύει το εσωτερικό στρώμα της ρινός για την μετακίνηση της βλέννης στο οπίσθιο μέρος του λαιμού. Τέλος οι ρινικές κόγχες εξυπηρετούν μια νευρική λειτουργία. Με την απουσία τους υπάρχει σημαντική μεταβολή στη πίεση του αέρα που φθάνει στους αισθητήρες.

Συμπτώματα

Τα κύρια συμπτώματα που εμφανίζουν οι ασθενείς που πάσχουν από το σύνδρομο της άδειας μύτης είναι κάκοσμη ρινόρροια, κρούστες και μια παράδοξη υποκείμενη αίσθηση ρινικής απόφραξης. Ακόμη μπορεί να εμφανίζουν παθολογικά ευρείες ρινικές θαλάμες, ατροφία και ξηρότητα. Η αίσθηση της ρινικής απόφραξης μπορεί να παράγεται είτε από ανώμαλη ροή αέρα στη μύτη, είτε από δυσλειτουργική νευρολογική ρύθμιση. Είναι πιθανό να παρατηρηθεί εφιππιοειδής μύτη.

Διάγνωση

Το ιστορικό και η φυσική εξέταση του ασθενούς με ρινοσκόπηση αποτελεί τη βάση της διάγνωσης. Καλλιέργειες του εκκρίματος χρησιμεύουν για επιβεβαίωση της διάγνωσης και για τη διενέργεια αντιβιογράμματος. Αξονική ή Μαγνητική Τομογραφία χρησιμεύουν στην αξιολόγηση των παραρρινίων κόλπων.

Θεραπεία

Ως πρώτη γραμμή θεραπείας είναι τα τοπικα αντιβιοτικά και οι ρινοπλύσεις. Οι ρινοπλύσεις απομακρύνουν τις κρούστες και μειώνουν την μόλυνση καθώς και η εφαρμογή μασάζ ανανεώνει την κυκλοφορία στην περιοχή. Οι ψεκασμοί αλατόνερου είναι επίσης αποτελεσματικοί. Σε πιο προχωρημένα στάδια οι ρινικές ενσταλάξεις — γλυκόζη 50% και η γλυκερίνη μπορεί να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της κακοσμίας και των κρουστών. Μερικές μελέτες αναφέρουν ικανοποιητικά αποτελέσματα απο την συστηματική χρήση αντιβιοτικών (στρεπτομυκίνη, ριφαμπικίνη).

Σε περίπτωση που δεν υπάρχει ανταπόκριση του ασθενούς εφαρμόζεται ενδοσκόπηση στο ιατρείο με γάζες οι οποίες έχουν το σχήμα των ρινικών κόγχων και περιέχουν φυσιολογικό ορό. Σε περίπτωση ικανοποιητικού αποτελέσματος τότε πραγματοποιούνται ενέσεις υαλουρονικού οξέος οι οποίες διατηρούν το αποτέλεσμα για μήνες. Το τελευταίο στάδιο της θεραπείας περιλαμβάνει την τοποθέτηση μοσχευμάτων τύπου alloderm.

Η χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί δύσκολη διαδιακασία και δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους ασθενείς.

Περιλαμβάνει την ενδοσκοπική δημιουργία κρημνού στο πλάγιο ρινικό τοίχωμα αμφωτερόπλευρα της ρινικής θαλάμης με τοποθέτηση πλευρικού χόνδρου.

Βελτίωση της κατάστασης του ρινικού βλεννογόνου μπορεί να προκύψει μετά απο μια περίοδο απόφραξης και η μύτη μπορεί να λειτουργήσει ξανά κανονικά.

Εαν εμφανίζεται κάποιο απο τα παραπάνω συμπτώματα μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας